Jest to test diagnostyczny polegający na pomiarze poziomu wodoru w wydychanym powietrzu. Opiera się na naturalnym procesie i pomiarze wodoru, który jest produktem przemiany niektórych cukrów w jelitach. Ilość wodoru w wydychanym powietrzu powinna być bardzo niska. Test stosowany jest do wykrywania zaburzeń trawiennych, w których efekcie do wydychanego powietrza dostaje się znacznie więcej wodoru.
Wodorowy test oddechowy wykorzystywany jest w diagnostyce:
SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth) to stan nadmiernego namnażania się pożytecznych bakterii w jelicie cienkim. Nieprawidłowa równowaga flory bakteryjnej może skutkować zaburzeniem trawienia i wchłaniania substancji odżywczych.
SIBO może być spowodowane chorobami przewodu pokarmowego, lekami lub nieprawidłowymi funkcjami jelit. Objawy schorzenia ze strony układu pokarmowego to np.: wzdęcia, biegunka, zmęczenie i zaburzenia trawienia.
Leczenie SIBO może obejmować diety, suplementy i leki.
Przebieg badania
Badanie rozpoczyna się określeniem początkowej wartości wodoru w wydychanym powietrzu na czczo. Kolejno stężenie wodoru w wydychanym powietrzu mierzy się w odstępach 30-minutowych przez okres co najmniej 2 godzin oraz dodatkowo 15 min po podaniu czynnika węglowodanowego.
Całe badanie trwa do 3 godzin. Badanie jest nieinwazyjne, jednak wymaga specjalnego przygotowania.
Skierowanie
Wskazane, ale nie jest bezwzględnie wymagane (należy uwzględnić przeciwwskazania do badania)
Przedział wiekowy
Pacjenci od 7 roku życia, którzy potrafią współpracować z osobą przeprowadzającą badanie.
Czas oczekiwania na wynik
Wynik dostępny bezpośrednio po badaniu.
Przygotowanie
Do badania należy odpowiednio się przygotować, aby wynik był wiarygodny. Wynik badania może zaburzyć nadmierne (nocne) namnożenie się bakterii w jamie ustnej, nienaturalny chwilowy rozrost bakterii w jelicie cienkim, spowodowany spożyciem nadmiaru fermentujących pokarmów i wydłużeniem trawienia czy częściowe lub całkowite chwilowe zniszczenie przerostu przypadkową antybiotykoterapią.
Test na SIBO jest to pomiar gazu, wytwarzanego przez bakterie w reakcji na konkretną ilość podanego cukru, który trawią. W sytuacji przerostu flory bakteryjnej w jelicie cienkim zawartość wodoru w wydychanym powietrzu jest odpowiednio większa. W sytuacji, kiedy pacjent jest niewłaściwie przygotowany, reakcja na cukier może być zbyt mała lub zbyt intensywna, żeby prawidłowo zdiagnozować przerost.
Jak przygotować się do testu wodorowego?
4 – 6 tygodni przed wykonaniem testu nie można:
być poddawanym: antybiotykoterapii, kolonoskopii, fluoroskopii, enteroklizie, barytowemu wlewowi doodbytniczemu, hydrokolonoterapii i lewatywie,
przechodzić biegunki infekcyjnej,
stosować silnych leków przeczyszczających.
1 tydzień przed testem:
należy odstawić zioła bakteriobójcze, probiotyki, inhibitory pompy protonowej.
3 dni przed testem:
odstawić łagodne środki przeczyszczające, w tym laktulozę.
1 – 2 dni przed testem należy zastosować odpowiednią dietę
1 dzień, jeśli Pacjent ma biegunkę lub objawy mieszane z przewagą biegunek,
2 dni, jeśli Pacjent ma zaparcia lub objawy mieszane z przewagą zaparć.
Dieta przed testem Należy unikać:
mleka i soków owocowych,
przypraw poza solą i pieprzem,
cebuli, czosnku i pora,
zielonej herbaty,
ziołowych naparów,
wody wysoko zmineralizowanej,
wody gazowanej,
słodzonych napojów,
owoców i warzyw (ze względu na zawartość błonnika), szczególnie istotne jest unikanie warzyw i owoców wysoko fermentujących.
Można spożywać:
mięso, ryby, jajka,
jeśli Pacjent toleruje nabiał: dojrzałe sery żółte (Parmezan, Pecorino), nabiał bez laktozy,
wywar mięsny (tylko na mięsie, bez warzyw),
ryż jaśminowy lub basmati (ok. 70g na porcję), wafle ryżowe – jeśli Pacjent jest na diecie bezzbożowej, nie wolno spożywać ryżu!
oliwę z oliwek, olej kokosowy, masło klarowane (łyżka do gotowania),
sól, pieprz,
wodę źródlaną bez dodatków,
słabą kawę i słabą czarną herbatę (gorzką – bez słodzików i mleka, 1 filiżanka).
Zalecana jest większa ilość posiłków w mniejszych porcjach.
1 dzień przed testem:
odstawić betainę HCI, ocet jabłkowy, gorzkie krople żołądkowe i wszelkie inne „zakwaszacze” i „odkwaszacze” żołądka, enzymy trawienne oraz inne suplementy, zwłaszcza zawierające błonnik (nie należy samodzielnie odstawiać leków!),
nie wykonywać wysiłku fizycznego.
W dniu testu:
należy wstać minimum godzinę przed testem,
być na czczo od 12 godzin, można pić wodę,
tuż przed badaniem należy umyć zęby,
nie wolno: żuć gumy, spożywać cukierków, palić papierosów, używać kleju do protez,
Ile trwa badanie ?
Wodorowy test oddechowy trwa do 3 godzin.
Zalecenia podczas testu
należy być spokojnym, nie wykonywać wysiłku fizycznego, nie spacerować,
można pić wodę w zależności od tego, czy prowadzący test wyrazi zgodę.
Wskazania:
Testy dedykowane są osobom zmagającym się z wieloma dolegliwościami jamy brzusznej m.in. takimi jak: uporczywe wzdęcia, przelewanie, gazy, biegunki lub zaparcia, nieprzyjemny zapach z ust czy bóle brzucha.
Przeciwskazania:
Przeciwskazania:
zdiagnozowana lub podejrzewana wrodzona nietolerancja fruktozy (przeciwwskazanie dla wodorowego testu oddechowego z fruktozą i sorbitolem),
zdiagnozowana lub podejrzewana (poposiłkowa) hipoglikemia i cukrzyca.
Względne przeciwwskazania:
przyjmowanie antybiotyków (w okresie 4 tygodni przed badaniem),
kolonoskopia (w okresie 4 tygodni przed badaniem),
irygoskopia (w okresie 4 tygodni przed badaniem),
fluoroskopia jelita cienkiego (w okresie 4 tygodni przed badaniem),
ileostomia (z wyjątkiem diagnostyki przerostu bakteryjnego jelita cienkiego – SIBO),
wynik może zafałszować silna próchnica zębów i duży stan zapalny w jamie ustnej.
