Jest koncepcją leczenia usprawniającego niemowląt i dzieci z zaburzonym rozwojem ruchowym. Stosowana jest głównie u wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zaburzeniami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz dzieci z opóźnionym rozwojem.
Istotą koncepcji jest interdyscyplinarne podejście do rozwiązywania problemów dziecka/pacjenta z zaburzeniami funkcji ruchowych, wynikających z uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, z uwzględnieniem jego osobowości, zdolności poznawczych oraz barier środowiskowych wpływających na możliwość uczestnictwa w codziennym życiu.
- Podstawą terapii jest wnikliwa analiza problemów pacjenta z uwzględnieniem jakości ruchu, określenie problemów pierwotnych oraz wtórnych zaburzeń, opracowanie planu usprawniania i zastosowanie odpowiednich technik wspomagania oraz stymulacji, które wyzwolą możliwe do wykonania ruchy użyteczne i niezbędne w codziennym życiu. Podczas pracy terapeuta zwraca uwagę na jakość wykonywanych ruchów, ich różnorodność, napięcie mięśni, zdolność wykonywania ruchów antygrawitacyjnych.
- Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka, a nie porusza wybranymi kończynami. Dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych. Pomoc przy wykonywaniu ruchu powinna być taka, aby zapewniała maksymalny i aktywny udział dziecka, a jednocześnie nie wywoływała nieprawidłowych odpowiedzi wynikających ze zbyt dużego wysiłku czy stresu.
Plan terapii dostosowany jest do potrzeb i możliwości każdego dziecka.
Zastosowanie metody NDT u dzieci może być łatwo włączone w zabiegi pielęgnacyjne (noszenie, przewijanie, karmienie, ubieranie, zabawa) i codzienną opiekę nad dzieckiem.
Terapeuta ściśle współpracuje z rodzicami dziecka, uczy ich sposobów prowadzenia ćwiczeń i odpowiednich zachowań. Wczesne usprawnianie zapobiega utrwalaniu się i dominacji nieprawidłowych wzorców ruchowych, które utrudniają lub zatrzymują dalszy rozwój dziecka.
Na zabiegi nie jest wymagane skierowanie.
