P/c. p. pemphigus (desmogleina 1 i desmogleina 3) i pemphigoid met. IIF

• Materiałem do badań jest krew.
• Pacjent nie musi być na czczo.Na ok. 30 min. przed badaniem wskazane jest wypicie szklanki wody lub gorzkiej(niesłodzonej) herbaty.

Przeciwciała przeciwko desmosomom warstwy kolczystej i błonie podstawnej naskórka oceniane są przy zastosowaniu metody immunofluorescencji pośredniej.
Przeciwciała te występują w autoimmunologicznych dermatozach, charakteryzujących się tworzeniem pęcherzy na powłokach skórnych.
Pemphigus vulgaris jest to ciężką chorobą skóry i błon śluzowych pokrytych nabłonkiem płaskim, przebiegającą z głęboką akantolizą.
Często pierwszym objawem sa pęcherze w jamie ustnej, występujące pózniej również na skórze. Ponieważ pęcherze te łatwo pękają dochodzi do powstawania bolesnych nadżerek.
Nieleczone zmiany rozprzestrzeniają się na całą skórę. Obecność przeciwciał klasy IgG przeciwko desmosomom warstwy kolczystej potwierdza diagnozę (częstość występowania 90%).
Miano przeciwciał koreluje z aktywnością choroby. Przeciwciała te wykrywane są również w nielicznych przypadkach oparzeń i wysypek polekowych, lecz bez manifestacji klinicznej.
Pomphigoid bullosus charakteryzuje się przeważnie swędzącymi pęcherzami na skórze i często zapalnie zmieniona skóra bez udziału błon śluzowych.
Pacjentami sa przeważnie osoby po 70 rż.

Pemphigus i Pemphigoid rzadko występują razem. Komplikacjami tych chorób są zaburzenia gospodarki elektrolitowej i wtórne infekcje.

Podaj jednorazowy kod:Pokaż
Podano nieprawidłowy kod. Spróbuj ponownie.