Przeziębiony pęcherz leczenie

Przeziębiony pęcherz – jak leczyć?

Przeziębiamy go najczęściej latem.  Odczuwamy wtedy charakterystyczne nieustanne parcie na pęcherz, w towarzystwie bólu, pieczenia przy oddawaniu moczu. Szansa, że złapiesz tą przykrą dolegliwość jest niestety spora, ponieważ jest to  jedna z najpowszechniej występujących dolegliwości infekcyjnych. Pewne jest, że nie można bagatelizować objawów przeziębienia pęcherza moczowego bo może się to skończyć poważną chorobą. Czym jest i jak leczyć przeziębiony pęcherz? Wyjaśniamy poniżej.

Przewlekły i ostry pęcherz

Możemy mówić o kilku postaciach zakażeń układu moczowego, czyli o bezobjawowym i przewlekłym zapaleniu cewki i pęcherza moczowego oraz o ostrym zakażeniu układu moczowego, w tym również nerek. W przypadku infekcji bezobjawowych, chory nie zgłasza żadnych dolegliwości, a wynik badania ogólnego moczu często też jest zbliżony do prawidłowego. Ten stan jest jednak zagrożeniem dla zdrowia i może prowadzić do ciężkich zakażeń, jak chociażby odmiedniczkowego zapalenia nerek. Postać ta wymaga leczenia w przypadku współistnienia nieprawidłowości anatomicznych bądź fizjologicznych, np. ciąża czy odpływy wsteczne do moczowodów.

Infekcje ostre charakteryzują się częstym oddawaniem moczu, towarzyszącym temu bólem, pieczeniem, podwyższoną temperaturą, a nawet krwiomoczem. Może pojawić się zmieniona barwa i zmieniony zapach moczu. Zmiany zapalne obejmują zwykle błonę śluzową cewki lub pęcherza moczowego, czasami też jego głębsze warstwy. Przy infekcji przewlekłej, objawy są mniej nasilone. Może pojawiać się ból, częstomocz, nieraz okresowe trudności w oddawaniu moczu.

Jakie są przyczyny zapalenia pęcherza?

Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą wstępującą. Głównym winowajcą są bakterie, które docierają do pęcherza przez cewkę moczową. Przenoszeniu się bakterii na drogi moczowe sprzyja bliskość anatomiczna końcowego odcinka jelita grubego i narządów płciowych. Najpopularniejszym patogenem jest Escherichia coli. Zakażenie wywołują też inne drobnoustroje, jak Mykoplazma, Chlamydia, pierwotniaki i grzyby chorobotwórcze. Przyczyną zakażeń mogą być również procesy zapalne, które toczą się w narządach sąsiadujących z układem moczowym. Wstępnie, przyczynę dolegliwości ustala się głównie w oparciu o badania laboratoryjne moczu. W przypadku infekcji, w moczu zwiększona jest liczba krwinek białych, czasami czerwonych, może pojawić się białko.
Ostatecznie czynnik chorobotwórczy ustala się w oparciu o badanie bakteriologiczne tzw. posiew moczu.

Kto choruje częściej?

Na dolegliwości układu moczowego o podłożu bakteryjnym bardziej narażone są kobiety. Wiąże się to z budową anatomiczną – cewka moczowa u kobiet leży w bezpośrednim sąsiedztwie narządów płciowych i końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Krótka cewka moczowa kobiety nie stanowi dostatecznej zapory przed przenikaniem drobnoustrojów do pęcherza moczowego.
Wzrost zachorowalności daje się zauważyć w okresie letnim, kiedy korzystamy z kąpieli w jeziorach, basenach.

Jak leczyć pęcherz?

Objawy infekcji, po zastosowaniu leczenia, ustępują przeważnie w ciągu kilku dni. Jeśli szybko opanujemy ostre objawy zakażenia, pozwoli to na uniknięcie nawrotów i niebezpiecznych powikłań, które mogą być przyczyną uszkodzenia nerek, a nawet ich niewydolności.
Pamiętajmy, że nieleczone zapalenie cewki moczowej może doprowadzić do rozprzestrzeniania się stanu zapalnego na dalsze odcinki dróg moczowych. Badanie ogólne moczu jest jednym z podstawowych badań przesiewowych w diagnostyce chorób układu moczowego. Pozwala na rozpoznanie m.in. zapalenia  nerek, zapalenia pęcherza moczowego czy infekcji bakteryjnych.

W punktach pobrań CM Luxmed możesz wykonać analizę ogólną moczu, jak również posiew z antybiogramem. Mocz na posiew trzeba dostarczyć w jałowym pojemniku (do nabycia w aptece).
Wyniki zawsze skonsultuj z lekarzem.

Informacje zawarte w tym artykule mają charakter ogólnoinformacyjny i edukacyjny. Nie zastępują one profesjonalnej porady medycznej, diagnozy czy leczenia. Zaleca się konsultację z lekarzem lub innym wykwalifikowanym pracownikiem ochrony zdrowia w celu uzyskania porady dotyczącej konkretnych objawów, dolegliwości czy stanu zdrowia.