pneumokoki

Pneumokoki co to takiego

Pneumokoki to bakterie, które należą do najczęstszych przyczyn zakażeń bakteryjnych u dzieci. Zwykle osiedlają się w gardle lub w nosie. Wywołują zapalenie górnych dróg oddechowych (ostre zapalenie ucha środkowego, zatok przynosowych), zapalenie oskrzeli, płuc, a w niektórych przypadkach mogą powodować ciężkie, zagrażające życiu zakażenia inwazyjne.

Pneumokoki co wywołują

Bakterie, przełamując bariery ochronne, przedostają się do krwi, wywołując: sepsę – uogólnione zakażenie z ciężkimi objawami ze strony wielu narządów, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie płuc czy zapalenie stawów.

Najbardziej narażone na choroby wywoływane przez pneumokoki są dzieci do 5 roku życia, ponieważ ich system odpornościowy nie jest jeszcze wystarczająco rozwinięty.

Jak można się zarazić pneumokokami

Do zakażenia najczęściej dochodzi droga kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z nosicielem lub chorym. Pneumokoki to bakterie wyjątkowo zjadliwe, oporne na różne grupy antybiotyków. Jest to duży problem, który w ostatnim czasie niebezpiecznie się nasila. Ryzyko zakażenia wśród dzieci znacznie wzrasta w dużych skupiskach takich jak np. żłobki i przedszkola lub inne miejsca gdzie przebywają one w większej grupie, a nie możliwe jest zachowanie podstawowych środków ostrożności.

Czy warto szczepić na pneumokoki

Ponieważ bakteria ta występuje powszechnie i kontakt z nią jest nieunikniony, jedyną metodą zapobiegania zakażeniom jest szczepienie ochronne.

Szczepionki chronią przed zakażeniem 13 typami pneumokoków, które najczęściej wywołują choroby inwazyjne.

Badania wykazują, że wśród dzieci, które zostały zaszczepione, zmniejszyła się częstość zachorowań na inwazyjną chorobę pneumokokową, zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego.

W krajach, w których szczepienie jest obowiązkowe, efekty są jeszcze lepsze, gdyż szczepionki chronią także przed nosicielstwem, co ogranicza szerzenie się zakażenia.

Szczepienie przeciw pneumokokom

Informacje zawarte w tym artykule mają charakter ogólnoinformacyjny i edukacyjny. Nie zastępują one profesjonalnej porady medycznej, diagnozy czy leczenia. Zaleca się konsultację z lekarzem lub innym wykwalifikowanym pracownikiem ochrony zdrowia w celu uzyskania porady dotyczącej konkretnych objawów, dolegliwości czy stanu zdrowia.