VNG pełne badanie (statyczne, kalorymetria i obrotowe)

• Pacjent nie powinien przez 48 h przed badaniem przyjmować leków wpływających na centralny układ nerwowy (np. leki uspakajające, niektóre leki stosowane w leczeniu zawrotów głowy).
• Dzień przed badaniem nie powinno się pić alkoholu.
• Na badanie należy zgłosić się przynajmniej 4 godziny po posiłku, ponieważ drażnienie błędników podczas badania VNG wyzwala takie objawy, jak: zawroty głowy, oczopląs, nudności, a czasem wymioty.
• Kobiety nie powinny mieć pomalowanych oczu (szczególnie rzęs).
• Wynik dostępny po 7 dniach roboczych od wykonania badania.

W badaniu typu VNG ocenia się najważniejsze parametry oczopląsu – obiektywnego objawu związanego z zawrotami głowy. Badanie polega na obserwacji za pomocą wideokamery umieszczonej w goglach, oczopląsu samoistnego. Ocenie podlega jego szybkość, kierunek, postać, amplituda oraz natężenie. Na podstawie tych danych można oceniać uszkodzenia części układu równowagi typu obwodowego lub ośrodkowego. Występowanie oczopląsu samoistnego jest znaczące przy wykonywaniu innych testów VNG.
Rejestrację oczopląsu samoistnego wykonuje się w różnych sytuacjach: oczopląs spontaniczny, spojrzeniowy, położeniowy- podczas zmiany położenia, fiksacyjny.

Kalorymetria
Badanie polega na pobudzeniu obustronnie błędnika (kanałów bocznych półkolistych) za pomocą irygacji do kanału usznego zimnego i ciepłego powietrza, a następnie obserwacji występującego oczopląsu za pomocą gogli z wideokamerą, a zwłaszcza symetryczności po obustronnym pobudzeniu, a także aktywności i długości trwania. Test ocenia każdy błędnik oddzielnie. Jest to test indukowany bodźcem niefizjologicznym.

Testy Obrotowe
W diagnostyce zawrotów głowy wykorzystuje się najbardziej fizjologiczne pobudzenie dla narządu przedsionkowego jakim jest zmiana położenia przez ruch obrotowy z odpowiednio dobranymi parametrami przyśpieszenia kątowego. Badanie składa się z kilku testów obrotowych i wahadłowych. NIR – oczopląs wywołany obrotem (pobudzenie obustronne błędnika). Testy BURST- w których ocenie podlegają odruch przedsionkowookoruchowy bez fiksacji i z fiksacją wzrokową, odruch przedsionkowo-oczny (z przysłoną na oczach) przy wykonywaniu ruchów wahadłowych, a także odruch szyjno-oczny, pozwalający na ocenę pobudzeń z receptorów szyjnych. Testy badają jednocześnie oba przedsionki i pozwalają wychwycić dysfunkcję układu równowagi, oraz diagnozować uszkodzenia obwodowe, ośrodkowe, bądź mieszane.

Pełne badanie VNG jest badaniem pozwalającym diagnozować zaburzenia takie jak:

• bezpośrednie uszkodzenia błędnika (wypadnięcie funkcji),
• łagodne położeniowe zawroty głowy,
• chorobę Menier’a,
• zapalenie neuronu przedsionkowego,
• powikłania po zapaleniu ucha środkowego,
• choroba lokomocyjna.