Ospa IgG dla ciężarnych

• Materiałem do badań jest krew.
• Pacjent nie musi być na czczo.

Badanie wykonywane dla kobiet ciężąrnych jest w trybie CITO ze względu na fakt, iż leczenie w przypadku seronegatywnej ciężarnej, która miała kontakt z osoba chorą na ospę wietrzną, polega na podaniu immunoglobuliny VZIG ( varicella zoster immune globulin) do 72-96 godzin od ekspozycji.

W zależności od czasu trwania ciąży, zakażenie wirusem ospy może mieć poważne konsekwencje dla płodu.

Może być przyczyną poronienia lub porodu przedwczesnego.

Ryzyko wad wrodzonych wynosi 0,4 proc. do 2,0 proc., jeżeli zakażenie wystąpi między 13 a 20 tygodniem ciąży. Zespół wad wrodzonych u płodów zakażonych wirusem ospy obejmuje zmiany bliznowate na skórze, niedorozwój kończyn dolnych, hipoplazję palców, wady ośrodkowego układu nerwowego i narządu wzroku oraz opóźnienie rozwoju psychomotorycznego. W przebiegu zakażenie wirusem ospy obserwuje się także uogólniony obrzęk płodu, poszerzenie komór mózgu i opóźnienie wewnątrzmacicznego wzrostu płodu.

Zakażenie wirusem ospy wietrznej po 20 tygodniu ciąży wiąże się z ryzykiem około 2 proc. zachorowania na półpasiec w ciągu pierwszych dwóch lat życia. Zakażenie w okresie okołoporodowym powoduje w 30 proc. przypadków wystąpienie objawów ospy wietrznej u noworodka. U noworodków z wrodzonym zakażeniem wirusem ospy częściej występuje zapalenie płuc, zapalenie siatkówki i naczyniówki oraz drgawki. Ryzyko dla płodu stwarza tylko zakażenie pierwotne, gdyż w trakcie reaktywacji zakażenia latentnego nie stwierdza się transmisji dopłodowej wirusa. Dlatego półpasiec u ciężarnej nie stanowi ryzyka dla płodu, ponieważ nie towarzyszy mu uogólniona wiremia.

Podaj jednorazowy kod:Pokaż
Podano nieprawidłowy kod. Spróbuj ponownie.